EN - Disease "Waldenstrom's Macroglobulinemia" I was diagnosed with 28th February 2011, this page will describe the medication administered to me during treatment in Poland.
PL -Chorobę"WM" zdiagnozowano u mnie 28 lutego 2011 roku, na tej stronie opisywał będę lekarstwa jakie podawano mi podczas leczenia w Polsce.
LEUKERAN (chlorambucilum)
Leczenie: pierwszy cykl leczenia, 7 dni: dziennie -18 mg (9 tabletek w dwóch dawkach, 5+4);
Skład:
1 tabl. powl. zawiera 2 mg chlorambucilu.
Działanie:
Chlorambucil działa jako dwufunkcyjny lek alkilujący. Alkilacja zachodzi dzięki powstawaniu wysoce reaktywnego rodnika etylenoimoniowego. Przypuszczalny mechanizm działania polega na tworzeniu przez pochodne rodnika etylenoimoniowego wiązań krzyżowych między dwoma łańcuchami spirali DNA, co w następstwie powoduje zaburzenia replikacji. Po podaniu doustnym dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego, maksymalne stężenie we krwi uzyskuje po 40-70 min. Metabolizm chlorambucilu polega na beta-oksydacji bocznego łańcucha kwasu masłowego. Głównym metabolitem jest iperyt fenylooctowy. T0,5 wynosi 1,8+/-0,4 h. Okres półtrwania metabolitu we krwi jest dłuższy, w porównaniu z chlorambucilem. W dużym stopniu od tego metabolitu zależy alkilujące działanie leku.
Wskazania:
Leczenie: choroby Hodgkina (ziarnicy złośliwej), niektórych postaci nieziarniczych chłoniaków złośliwych, przewlekłej białaczki limfatycznej, Makroglobulinemii Waldenströma, zaawansowanego gruczolakoraka jajnika. Preparat wykazuje również istotny efekt terapeutyczny w niektórych przypadkach raka piersi.
Przeciwwskazania:
Nadwrażliwość na chlorambucil lub pozostałe składniki preparatu.
Niepożądane efekty:
Najczęściej występuje supresja szpiku (leukopenia, małopłytkowość, niedokrwistość). Mogą wystąpić zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego (nudności, wymioty, biegunka oraz owrzodzenie jamy ustnej). U pacjentów leczonych długotrwale chlorambucilem z powodu przewlekłej białaczki limfatycznej sporadycznie stwierdzano ciężkie śródmiąższowe zwłóknienie płuc. Istnieją doniesienia o występowaniu hepatotoksyczności oraz żółtaczki. Rzadko opisywano reakcje alergiczne: pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, skórne reakcje nadwrażliwości. Ponadto opisywano: gorączkę, neuropatię obwodową, śródmiąższowe zapalenie płuc oraz jałowe zapalenie pęcherza moczowego. U dzieci z zespołem nerczycowym leczonych chlorambucilem mogą wystąpić drgawki. Rzadko opisywano ogniskowe i uogólnione drgawki u dzieci i dorosłych otrzymujących dobowe dawki lub leczonych tzw. metodą pulsów z zastosowaniem dużych dawek chlorambucilu. Rzadko opisywano ruchy mimowolne, w tym drżenia mięśniowe, drgania i mioklonie nie będące napadami padaczkowymi. Chlorambucil może hamować czynność gruczołów płciowych (zanik miesiączki, azoospermia). U niewielkiego odsetka pacjentów, otrzymujących przez dłuższy czas chlorambucil jako lek wspomagający w leczeniu nowotworu piersi opisano wystąpienie ostrej białaczki szpikowej.
Interakcje:
Fenylbutazon może nasilać działanie toksyczne chlorambucilu - konieczne może być zmniejszenie dawki chlorambucilu u pacjentów otrzymujących te leki jednocześnie.
Dawkowanie:
Doustnie. Choroba Hodgkina (ziarnica złośliwa): w monoterapii stosuje się najczęściej dobową dawkę 0,2 mg/kg m.c. przez 4-8 tyg; zazwyczaj preparat jest jednym ze składników terapii wielolekowej i jest stosowany w licznych schematach chemioterapii. Niektóre postaci nieziarniczych chłoniaków złośliwych: w monoterapii początkowa dawka dobowa wynosi zazwyczaj 0,1-0,2 mg/kg m.c. przez pierwsze 4-8 tyg., po czym leczenie podtrzymujące prowadzi się, stosując zmniejszone dawki dobowe lub okresowo przerywając cykl leczenia. Preparat jest skuteczny w leczeniu pacjentów w zaawansowanym stadium rozlanego chłoniaka limfocytarnego oraz pacjentów, u których występuje wznowa po radioterapii. Przewlekła białaczka limfatyczna (leczenie rozpoczyna się zazwyczaj u pacjentów z wyraźnymi objawami chorobowymi lub z zaburzeniami czynności szpiku kostnego - lecz nie w przypadku niewydolności szpiku - potwierdzonym badaniem krwi obwodowej): początkowa dawka dobowa wynosi 0,15 mg/kg m.c. do czasu zmniejszenia liczby leukocytów we krwi do 10 000/µl, leczenie można wznowić po 4 tyg. od zakończenia pierwszego cyklu i kontynuować, stosując dawkę dobową 0,1 mg/kg m.c. Makroglobulinemia Waldenströma (preprat jest lekiem z wyboru): zalecana dawka początkowa wynosi 6-12 mg/dobę do chwili wystąpienia leukopenii, następnie wprowadza się na stałe dawkę 2-8 mg/dobę. Rak jajnika: w monoterapii najczęściej stosuje się dawkę dobową 0,2 mg/kg m.c. przez 4-6 tyg. (stosowano również dawkę 0,3 mg/kg m.c. na dobę do momentu wystąpienia leukopenii); stosowano dawkę podtrzymującą 0,2 mg/kg m.c. w celu utrzymania liczby leukocytów we krwi na poziomie około 4000/mm3, w praktyce zwykle stosuje się 2-4-tygodniowe cykle leczenia podtrzymującego, z przerwami trwającymi 2-6 tyg. Zaawansowane stadia raka piersi: w monoterapii najczęściej stosuje się dobową dawkę 0,2 mg/kg m.c. przez 6 tyg.; preparat można podawać niezależnie od masy ciała w dawce 14-20 mg/dobę w skojarzeniu z prednizolonem przez 4-6 tyg., o ile nie wystąpią objawy ciężkiego zahamowania czynności szpiku kostnego; preparat można podawać w skojarzeniu z metotreksatem, 5-fluorouracylem i prednizolonem w dobowej dawce 5-7,5 mg/m2 powierzchni ciała. Preparat można stosować w leczeniu choroby Hodgkina i nieziarniczych chłoniaków złośliwych u dzieci - schematy dawkowania są podobne do stosowanych u dorosłych. Należy rozważyć zmniejszenie dawki leku w przypadku pacjentów ze znacznym zaburzeniem czynności wątroby.
Uwagi:
W czasie leczenia należy co 2 tygodni kontrolować morfologię krwi. W razie szybkiego zmniejszania się liczby limfocytów we krwi leczenie należy przerwać.
Ciąża:
Preparat jest potencjalnie teratogenny. Gdy tylko jest to możliwe, należy unikać stosowania chlorambucilu w okresie ciąży, szczególnie w I trymestrze. Stosowanie leku w ciąży jest dopuszczalne jedynie w przypadku, gdy jego zastosowanie u matki jest bezwzględnie konieczne, a stosowanie bezpieczniejszego leku alternatywnego jest niemożliwe lub przeciwwskazane. Należy zalecić stosowanie skutecznej antykoncepcji w przypadku stosowania preparatu przez ktoregokolwiek z partnerów. Matki leczone preparatem nie powinny karmić piersią.
Ostrożnie:
Preparat nie powinien być podawany pacjentom, których niedawno podawano radioterapii lub leczono innymi lekami cytotoksycznymi. Jeżeli wystąpiła hipoplazja lub naciekanie szpiku kostnego przez limfocyty, nie należy przekraczać dobowej dawki 0,1 mg/kg m.c. Szczególnie ostrożnie stosować u dzieci z zespołem nerczycowym, pacjentów leczonych tzw. metodą pulsów z zastosowaniem dużych dawek oraz u pacjentów z drgawkami w wywiadzie (zalecane ścisłe monitorowanie po podaniu preparatu). Ostrożnie stosować u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby.
LEUKERAN (chlorambucilum)
Treatment: The first cycle of treatment, 7 days: daily -18 mg (9 tablets in two doses, 5+4);
Leczenie: pierwszy cykl leczenia, 7 dni: dziennie -18 mg (9 tabletek w dwóch dawkach, 5+4);
Skład:
1 tabl. powl. zawiera 2 mg chlorambucilu.
Działanie:
Chlorambucil działa jako dwufunkcyjny lek alkilujący. Alkilacja zachodzi dzięki powstawaniu wysoce reaktywnego rodnika etylenoimoniowego. Przypuszczalny mechanizm działania polega na tworzeniu przez pochodne rodnika etylenoimoniowego wiązań krzyżowych między dwoma łańcuchami spirali DNA, co w następstwie powoduje zaburzenia replikacji. Po podaniu doustnym dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego, maksymalne stężenie we krwi uzyskuje po 40-70 min. Metabolizm chlorambucilu polega na beta-oksydacji bocznego łańcucha kwasu masłowego. Głównym metabolitem jest iperyt fenylooctowy. T0,5 wynosi 1,8+/-0,4 h. Okres półtrwania metabolitu we krwi jest dłuższy, w porównaniu z chlorambucilem. W dużym stopniu od tego metabolitu zależy alkilujące działanie leku.
Wskazania:
Leczenie: choroby Hodgkina (ziarnicy złośliwej), niektórych postaci nieziarniczych chłoniaków złośliwych, przewlekłej białaczki limfatycznej, Makroglobulinemii Waldenströma, zaawansowanego gruczolakoraka jajnika. Preparat wykazuje również istotny efekt terapeutyczny w niektórych przypadkach raka piersi.
Przeciwwskazania:
Nadwrażliwość na chlorambucil lub pozostałe składniki preparatu.
Niepożądane efekty:
Najczęściej występuje supresja szpiku (leukopenia, małopłytkowość, niedokrwistość). Mogą wystąpić zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego (nudności, wymioty, biegunka oraz owrzodzenie jamy ustnej). U pacjentów leczonych długotrwale chlorambucilem z powodu przewlekłej białaczki limfatycznej sporadycznie stwierdzano ciężkie śródmiąższowe zwłóknienie płuc. Istnieją doniesienia o występowaniu hepatotoksyczności oraz żółtaczki. Rzadko opisywano reakcje alergiczne: pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, skórne reakcje nadwrażliwości. Ponadto opisywano: gorączkę, neuropatię obwodową, śródmiąższowe zapalenie płuc oraz jałowe zapalenie pęcherza moczowego. U dzieci z zespołem nerczycowym leczonych chlorambucilem mogą wystąpić drgawki. Rzadko opisywano ogniskowe i uogólnione drgawki u dzieci i dorosłych otrzymujących dobowe dawki lub leczonych tzw. metodą pulsów z zastosowaniem dużych dawek chlorambucilu. Rzadko opisywano ruchy mimowolne, w tym drżenia mięśniowe, drgania i mioklonie nie będące napadami padaczkowymi. Chlorambucil może hamować czynność gruczołów płciowych (zanik miesiączki, azoospermia). U niewielkiego odsetka pacjentów, otrzymujących przez dłuższy czas chlorambucil jako lek wspomagający w leczeniu nowotworu piersi opisano wystąpienie ostrej białaczki szpikowej.
Interakcje:
Fenylbutazon może nasilać działanie toksyczne chlorambucilu - konieczne może być zmniejszenie dawki chlorambucilu u pacjentów otrzymujących te leki jednocześnie.
Dawkowanie:
Doustnie. Choroba Hodgkina (ziarnica złośliwa): w monoterapii stosuje się najczęściej dobową dawkę 0,2 mg/kg m.c. przez 4-8 tyg; zazwyczaj preparat jest jednym ze składników terapii wielolekowej i jest stosowany w licznych schematach chemioterapii. Niektóre postaci nieziarniczych chłoniaków złośliwych: w monoterapii początkowa dawka dobowa wynosi zazwyczaj 0,1-0,2 mg/kg m.c. przez pierwsze 4-8 tyg., po czym leczenie podtrzymujące prowadzi się, stosując zmniejszone dawki dobowe lub okresowo przerywając cykl leczenia. Preparat jest skuteczny w leczeniu pacjentów w zaawansowanym stadium rozlanego chłoniaka limfocytarnego oraz pacjentów, u których występuje wznowa po radioterapii. Przewlekła białaczka limfatyczna (leczenie rozpoczyna się zazwyczaj u pacjentów z wyraźnymi objawami chorobowymi lub z zaburzeniami czynności szpiku kostnego - lecz nie w przypadku niewydolności szpiku - potwierdzonym badaniem krwi obwodowej): początkowa dawka dobowa wynosi 0,15 mg/kg m.c. do czasu zmniejszenia liczby leukocytów we krwi do 10 000/µl, leczenie można wznowić po 4 tyg. od zakończenia pierwszego cyklu i kontynuować, stosując dawkę dobową 0,1 mg/kg m.c. Makroglobulinemia Waldenströma (preprat jest lekiem z wyboru): zalecana dawka początkowa wynosi 6-12 mg/dobę do chwili wystąpienia leukopenii, następnie wprowadza się na stałe dawkę 2-8 mg/dobę. Rak jajnika: w monoterapii najczęściej stosuje się dawkę dobową 0,2 mg/kg m.c. przez 4-6 tyg. (stosowano również dawkę 0,3 mg/kg m.c. na dobę do momentu wystąpienia leukopenii); stosowano dawkę podtrzymującą 0,2 mg/kg m.c. w celu utrzymania liczby leukocytów we krwi na poziomie około 4000/mm3, w praktyce zwykle stosuje się 2-4-tygodniowe cykle leczenia podtrzymującego, z przerwami trwającymi 2-6 tyg. Zaawansowane stadia raka piersi: w monoterapii najczęściej stosuje się dobową dawkę 0,2 mg/kg m.c. przez 6 tyg.; preparat można podawać niezależnie od masy ciała w dawce 14-20 mg/dobę w skojarzeniu z prednizolonem przez 4-6 tyg., o ile nie wystąpią objawy ciężkiego zahamowania czynności szpiku kostnego; preparat można podawać w skojarzeniu z metotreksatem, 5-fluorouracylem i prednizolonem w dobowej dawce 5-7,5 mg/m2 powierzchni ciała. Preparat można stosować w leczeniu choroby Hodgkina i nieziarniczych chłoniaków złośliwych u dzieci - schematy dawkowania są podobne do stosowanych u dorosłych. Należy rozważyć zmniejszenie dawki leku w przypadku pacjentów ze znacznym zaburzeniem czynności wątroby.
Uwagi:
W czasie leczenia należy co 2 tygodni kontrolować morfologię krwi. W razie szybkiego zmniejszania się liczby limfocytów we krwi leczenie należy przerwać.
Ciąża:
Preparat jest potencjalnie teratogenny. Gdy tylko jest to możliwe, należy unikać stosowania chlorambucilu w okresie ciąży, szczególnie w I trymestrze. Stosowanie leku w ciąży jest dopuszczalne jedynie w przypadku, gdy jego zastosowanie u matki jest bezwzględnie konieczne, a stosowanie bezpieczniejszego leku alternatywnego jest niemożliwe lub przeciwwskazane. Należy zalecić stosowanie skutecznej antykoncepcji w przypadku stosowania preparatu przez ktoregokolwiek z partnerów. Matki leczone preparatem nie powinny karmić piersią.
Ostrożnie:
Preparat nie powinien być podawany pacjentom, których niedawno podawano radioterapii lub leczono innymi lekami cytotoksycznymi. Jeżeli wystąpiła hipoplazja lub naciekanie szpiku kostnego przez limfocyty, nie należy przekraczać dobowej dawki 0,1 mg/kg m.c. Szczególnie ostrożnie stosować u dzieci z zespołem nerczycowym, pacjentów leczonych tzw. metodą pulsów z zastosowaniem dużych dawek oraz u pacjentów z drgawkami w wywiadzie (zalecane ścisłe monitorowanie po podaniu preparatu). Ostrożnie stosować u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby.
BIODRIBIN
Substancje czynne: kladrybina (Cladribine)
roztwór do inf. doż. 10 mg/10 ml 1 fiolka 10 ml,
|
Wskazania do stosowania
Białaczka włochatokomórkowa w każdym okresie choroby. Przewlekła białaczka limfatyczna i chłoniaki złośliwe nieziarnicze o mniejszym stopniu złośliwości w przypadkach pierwotnej lub wtórnej oporności na leczenie innymi cytostatykami.
Działanie
Syntetyczna pochodna nukleozydu deoksyadenozyny. Modyfikacja polegająca na podstawieniu atomu chloru w miejsce wodoru w pierścieniu purynowym czyni kladrybinę oporną na deaminację przez obecną w limfocytach deaminazę adenozynową (ADA), umożliwiając akumulację leku w komórce. Powstałe w następstwie wewnątrzkomórkowej fosforylacji fosforany kladrybiny hamują aktywność enzymów związanych z metabolizmem nukleozydów, powodując zaburzenia w puli trifosforanów deoksyrybonukleozydowych co prowadzi do aktywacji endonukleazy, pęknięć nici DNA i apoptozy komórki. Ponadto trifosforan kladrybiny, będący inhibitorem syntezy DNA, wpływa hamująco na cykl komórkowy. Kladrybina wykazuje działanie wobec cytotoksycznych limfocytów i monocytów i w odróżnieniu od innych cytostatyków działa także na komórki nie dzielące się, co czyni ją szczególnie użyteczną w leczeniu zespołów limfoproliferacyjnych, w których populacja komórek dzielących się jest nieliczna. Lek jest szczególnie skuteczny w leczeniu białaczki włochatokomórkowej (75-85% wielomiesięcznych i wieloletnich remisji całkowitych). Pomimo swej stosunkowo wysoce wybiórczej cytotoksyczności wobec limfocytów i monocytów kladrybina uszkadza także komórki macierzyste szpiku. Badania farmakokinetyczne wykazały, że właściwy efekt cytotoksyczny osiągnąć można podając lek nie tylko we wlewie ciągłym, ale również w sposób przerywany w postaci 2-godzinnego wlewu dożylnego w zwiększonej o 40% dawce przez 5 kolejnych dni. Przy zastosowaniu tej metody okres półtrwania kladrybiny we wczesnej fazie eliminacji (T0,5a) wynosi 35 min., w późnej fazie eliminacji (T0,5b) - 6,7 h, natomiast okres półtrwania fosforanów kladrybiny w limfocytach w fazie eliminacji wynosi 23 h. Dostępność biologiczna leku po podaniu podskórnym jest taka sama, jak po 2-godzinnym wlewie dożylnym, a po doustnym sięga 50%. Lek szybko przenika do płynu mózgowo-rdzeniowego osiągając w nim około 25% stężenia we krwi. Fosforany kladrybiny ulegają wewnątrzkomórkowej defosforylacji przez odpowiednie nukleotydazy. Kladrybina wydalana jest przez nerki częściowo w postaci nie zmienionej, a częściowo zhydrolizowanej jako 2-chloroadenina.
Działania niepożądane
Silne działanie mielosupresyjne: zawsze leukopenia i limfocytopenia, rzadziej małopłytkowość i neutropenia, niekiedy niedokrwistość. Depresja szpiku ma charakter kumulacyjny, tzn. nasila się po każdym następnym podaniu leku i może utrzymywać się bardzo długo, niekiedy ponad rok. Jej nasilenie zależy również od stanu zubożenia rezerwy szpikowej w wyniku nacieczenia nowotworowego szpiku i stosowanej dotychczas chemioterapii. Silny odczyn gorączkowy (>40°C), zwłaszcza u chorych na białaczkę włochatokomórkową (u części z nich gorączka nie jest objawem infekcji, a raczej powodowana jest przez substancje uwalniane z rozpadających się limfoblastów). Znacznie rzadziej występuje osłabienie siły mięśniowej. U chorych z dużą masą guza (leukocytoza > 100,0 g/l) mogą wystąpić objawy zespołu rozpadu guza w postaci hiperurykemii, dyselektrolitemii i wtórnej niewydolności nerek. Przedawkowanie kladrybiny (przy dawce 0,4-0,5 mg/kg przez 7-14 dni) prowadzi do nieodwracalnego uszkodzenia obwodowego układu nerwowego (para- i tetrapareza) i ostrej niewydolności nerek.
Przeciwwskazania
Ciąża i okres karmienia piersią. Neutropenia poniżej 1,0 g/l, małopłytkowość poniżej 50,0 g/l, nasilona neuropatia obwodowa, miejscowe i uogólnione zakażenia. Przeciwwskazania te mogą mieć charakter względny zwłaszcza przy stosowaniu preparatu jako "leku ostatniej szansy", szczególnie w przypadku oporności na inne cytostatyki.
Interakcje
Łączne stosowanie z dipyramidolem i amidem kwasu nikotynowego może obniżyć cytotoksyczność leku.
Dawkowanie
Maksymalne dawki leku wynoszą: 0,12 mg/kg m.c. (5 mg/m2 powierzchni ciała) dziennie w 2-godzinnym wlewie dożylnym przy użyciu pompy infuzyjnej (bez rozcieńczania) lub we wlewie dożylnym (po rozcieńczeniu w 500 ml 0,9% NaCl) przez 5 kolejnych dni; 0,24 mg/kg m.c. dziennie doustnie pzez 5 kolejnych dni.
W trakcie stosowania leku należy zapewnić właściwe nawodnienie chorego i utrzymanie odpowiedniej diurezy oraz przeciwdziałać hiperurykemii (koniecznie podać allopurinol). Kursy leczenia należy powtarzać co 4-5 tygodni. Jeżeli po 2 kursach wystąpi poprawa, leczenie należy prowadzić aż do uzyskania całkowitej remisji lub maksymalnej odpowiedzi na leczenie. W przypadku utrzymywania się objawów toksycznych, a zwłaszcza mielosupresji należy zredukować dawkę leku albo opóźnić bądź przerwać leczenie. W przypadku niewydolności nerek - obniżyć dawkę. Leczenie należy bezwzględnie przerwać, jeśli po 2 kursach nastąpi progresja choroby. Biodribin stosowany w białaczce włochatokomórkowej pozwala na uzyskanie remisji w 3/4 przypadków już po jednym kursie leczenia. W przypadku niecałkowitej regresji nowotworu można podać 1 lub 2 kursy. W opornych na chemioterapię przypadkach przewlekłej białaczki limfatycznej i chłoniaków nieziarniczych o mniejszej złośliwości kladrybina pozwala na uzyskanie do 50% całkowitych bądź częściowych remisji. Kladrybina może być skuteczna w leczeniu nawrotu choroby, ale należy rozważyć możliwość potencjalizacji objawów ubocznych, zwłaszcza mielosupresji. U chorych leczonych kladrybiną należy starannie monitorować skład morfologiczny krwi, wskaźniki czynności nerek oraz ich stan neurologiczny. Leczenie powinno być prowadzone jedynie w wyspecjalizowanych ośrodkach onko-hematologicznych dysponujących możliwościami zastosowania pełnej substytucji hematologicznej.
W trakcie stosowania leku należy zapewnić właściwe nawodnienie chorego i utrzymanie odpowiedniej diurezy oraz przeciwdziałać hiperurykemii (koniecznie podać allopurinol). Kursy leczenia należy powtarzać co 4-5 tygodni. Jeżeli po 2 kursach wystąpi poprawa, leczenie należy prowadzić aż do uzyskania całkowitej remisji lub maksymalnej odpowiedzi na leczenie. W przypadku utrzymywania się objawów toksycznych, a zwłaszcza mielosupresji należy zredukować dawkę leku albo opóźnić bądź przerwać leczenie. W przypadku niewydolności nerek - obniżyć dawkę. Leczenie należy bezwzględnie przerwać, jeśli po 2 kursach nastąpi progresja choroby. Biodribin stosowany w białaczce włochatokomórkowej pozwala na uzyskanie remisji w 3/4 przypadków już po jednym kursie leczenia. W przypadku niecałkowitej regresji nowotworu można podać 1 lub 2 kursy. W opornych na chemioterapię przypadkach przewlekłej białaczki limfatycznej i chłoniaków nieziarniczych o mniejszej złośliwości kladrybina pozwala na uzyskanie do 50% całkowitych bądź częściowych remisji. Kladrybina może być skuteczna w leczeniu nawrotu choroby, ale należy rozważyć możliwość potencjalizacji objawów ubocznych, zwłaszcza mielosupresji. U chorych leczonych kladrybiną należy starannie monitorować skład morfologiczny krwi, wskaźniki czynności nerek oraz ich stan neurologiczny. Leczenie powinno być prowadzone jedynie w wyspecjalizowanych ośrodkach onko-hematologicznych dysponujących możliwościami zastosowania pełnej substytucji hematologicznej.
ENDOXAN
Działanie
Lek cytostatyczny z grupy oksazafosforyn, chemicznie spokrewniony z iperytem azotowym. Cyklofosfamid jest nieaktywny in vitro i ulega aktywacji w wyniku działania enzymów mikrosomalnych wątroby do 4-hydroksycyklofosfamidu, który znajduje się w równowadze ze swoim tautomerem - aldofosfamidem. Działanie cytotoksyczne cyklofosfamidu polega na interakcji pomiędzy jego alkilującymi metabolitami a DNA. Alkilacja powoduje fragmentacje łańcuchów DNA oraz rozerwanie wiązań krzyżowych DNA-białko. W cyklu komórkowym, opóźnieniu ulega faza G2. Działanie cytotoksyczne nie jest specyficzne dla fazy cyklu komórkowego, ale dla samego cyklu komórkowego. Nie można wykluczyć oporności krzyżowej na strukturalnie podobne cytostatyki, np. ifosfamid oraz inne czynniki alkilujące. Cyklofosfamid jest prawie całkowicie wchłaniany z przewodu pokarmowego. Średni T0,5 leku we krwi wynosi 7 h u dorosłych oraz 4 h u dzieci. Lek i jego metabolity są wydalane głównie z moczem. Stężenie leku we krwi po podaniu dożylnym i doustnym są biorównoważne.
Wskazania
W monoterapii lub w leczeniu skojarzonym (łącznie lub naprzemiennie z innymi lekami przeciwnowotworowymi) do leczenia następujących chorób nowotworowych: chłoniak złośliwy nieziarniczy (stopnia III i IV wg podziału Ann Arbor), ziarnica złośliwa (choroba Hodgkina), chłoniaki nieziarnicze, chłoniak Burkitt'a; szpiczak mnogi; białaczka (białaczka limfocytowa przewlekła, białaczka szpikowa przewlekła, ostra białaczka mieloblastyczna, ostra białaczka monocytowa, ostra białaczka limfoblastyczna u dzieci; ziarniak grzybiasty w stopniu zaawansowanym; nerwiak zarodkowy w stopniu rozsianym; gruczolakorak jajnika; siatkówczak płodowy; rak sutka. Leczenie immunosupresyjne w przypadku przeszczepu szpiku kostnego.
Dawkowanie
Doustnie. Dawkę i częstotliwość stosowania preparatu ustala lekarz. Zaleca się przyjmowanie preparatu rano. Podczas lub natychmiast po podaniu leku należy podać odpowiednia ilość płynów. Uwaga! W trakcie leczenia nie należy spożywać alkoholu ani soku grejpfrutowego. Aby leczenie było skuteczne i jak najbardziej bezpieczne należy przestrzegać zaleceń lekarza prowadzącego. Zapoznaj się z właściwościami leku opisanymi w ulotce przed jego zastosowaniem. Przed zastosowaniem leku należy sprawdzić datę ważności podaną na opakowaniu (etykiecie). Nie należy stosować leku po terminie ważności. Przechowuj lek w szczelnie zamkniętym opakowaniu, w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci, zgodnie z wymogami producenta. Lek ten został przepisany przez lekarza prowadzącego celem leczenia konkretnego schorzenia. Nie należy go odstępować innym osobom ani używać w innych okolicznościach bez konsultacji z lekarzem.
Możliwe skutki uboczneZahamowanie czynności szpiku kostnego w zależności od dawki leku: spadek liczby białych krwinek, małopłytkowość, niedokrwistość. Nudności i wymioty zależne od dawki; rzadko jadłowstręt, biegunka, zaparcie, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej; w pojedynczych przypadkach krwotoczne zapalenie jelita grubego, krwotoczne zapalenie pęcherza moczowego, krwinkomocz, uszkodzenie nerek, zaburzenia spermatogenezy u meżczyzn, zaburzenia owulacji u kobiet, arytmia, zmianami w EKG, niewydolnością krążenia (np. zawał mięśnia sercowego). Leczenie preparatem jest związane z ryzykiem powstawania wtórnych nowotworów lub stanów przednowotworowych; ryzyko wystąpienia raka pęcherza oraz zmian mielodysplastycznych aż do wystąpienia ostrych białaczek zwiększa się w trakcie leczenia. Często występujące łysienie, jest z reguły przemijające. Odnotowano także przypadki zmian barwnikowych na powierzchni dłoni, paznokci i stóp. Lek może upośledzać sprawność.
Lek cytostatyczny z grupy oksazafosforyn, chemicznie spokrewniony z iperytem azotowym. Cyklofosfamid jest nieaktywny in vitro i ulega aktywacji w wyniku działania enzymów mikrosomalnych wątroby do 4-hydroksycyklofosfamidu, który znajduje się w równowadze ze swoim tautomerem - aldofosfamidem. Działanie cytotoksyczne cyklofosfamidu polega na interakcji pomiędzy jego alkilującymi metabolitami a DNA. Alkilacja powoduje fragmentacje łańcuchów DNA oraz rozerwanie wiązań krzyżowych DNA-białko. W cyklu komórkowym, opóźnieniu ulega faza G2. Działanie cytotoksyczne nie jest specyficzne dla fazy cyklu komórkowego, ale dla samego cyklu komórkowego. Nie można wykluczyć oporności krzyżowej na strukturalnie podobne cytostatyki, np. ifosfamid oraz inne czynniki alkilujące. Cyklofosfamid jest prawie całkowicie wchłaniany z przewodu pokarmowego. Średni T0,5 leku we krwi wynosi 7 h u dorosłych oraz 4 h u dzieci. Lek i jego metabolity są wydalane głównie z moczem. Stężenie leku we krwi po podaniu dożylnym i doustnym są biorównoważne.
Wskazania
W monoterapii lub w leczeniu skojarzonym (łącznie lub naprzemiennie z innymi lekami przeciwnowotworowymi) do leczenia następujących chorób nowotworowych: chłoniak złośliwy nieziarniczy (stopnia III i IV wg podziału Ann Arbor), ziarnica złośliwa (choroba Hodgkina), chłoniaki nieziarnicze, chłoniak Burkitt'a; szpiczak mnogi; białaczka (białaczka limfocytowa przewlekła, białaczka szpikowa przewlekła, ostra białaczka mieloblastyczna, ostra białaczka monocytowa, ostra białaczka limfoblastyczna u dzieci; ziarniak grzybiasty w stopniu zaawansowanym; nerwiak zarodkowy w stopniu rozsianym; gruczolakorak jajnika; siatkówczak płodowy; rak sutka. Leczenie immunosupresyjne w przypadku przeszczepu szpiku kostnego.
Dawkowanie
Doustnie. Dawkę i częstotliwość stosowania preparatu ustala lekarz. Zaleca się przyjmowanie preparatu rano. Podczas lub natychmiast po podaniu leku należy podać odpowiednia ilość płynów. Uwaga! W trakcie leczenia nie należy spożywać alkoholu ani soku grejpfrutowego. Aby leczenie było skuteczne i jak najbardziej bezpieczne należy przestrzegać zaleceń lekarza prowadzącego. Zapoznaj się z właściwościami leku opisanymi w ulotce przed jego zastosowaniem. Przed zastosowaniem leku należy sprawdzić datę ważności podaną na opakowaniu (etykiecie). Nie należy stosować leku po terminie ważności. Przechowuj lek w szczelnie zamkniętym opakowaniu, w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci, zgodnie z wymogami producenta. Lek ten został przepisany przez lekarza prowadzącego celem leczenia konkretnego schorzenia. Nie należy go odstępować innym osobom ani używać w innych okolicznościach bez konsultacji z lekarzem.
Możliwe skutki uboczneZahamowanie czynności szpiku kostnego w zależności od dawki leku: spadek liczby białych krwinek, małopłytkowość, niedokrwistość. Nudności i wymioty zależne od dawki; rzadko jadłowstręt, biegunka, zaparcie, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej; w pojedynczych przypadkach krwotoczne zapalenie jelita grubego, krwotoczne zapalenie pęcherza moczowego, krwinkomocz, uszkodzenie nerek, zaburzenia spermatogenezy u meżczyzn, zaburzenia owulacji u kobiet, arytmia, zmianami w EKG, niewydolnością krążenia (np. zawał mięśnia sercowego). Leczenie preparatem jest związane z ryzykiem powstawania wtórnych nowotworów lub stanów przednowotworowych; ryzyko wystąpienia raka pęcherza oraz zmian mielodysplastycznych aż do wystąpienia ostrych białaczek zwiększa się w trakcie leczenia. Często występujące łysienie, jest z reguły przemijające. Odnotowano także przypadki zmian barwnikowych na powierzchni dłoni, paznokci i stóp. Lek może upośledzać sprawność.
NEUPOGEN
Opis:
Neupogen jest wskazany u pacjentów poddawanych chemioterapii onkologicznej z powodu chorób nowotworowych (z wyjątkiem przewlekłej białaczki szpikowej i zespołu mielodysplastycznego), w celu skrócenia czasu trwania neutropenii i zmniejszenia częstości występowania neutropenii przebiegającej z gorączką, oraz u chorych poddawanych leczeniu mieloablacyjnemu, a następnie zabiegowi przeszczepiania szpiku kostnego, w celu skrócenia czasu trwania i zmniejszenia klinicznych następstw neutropenii. Neupogen jest wskazany w celu mobilizacji autologicznych komórek progenitorowych do krwi obwodowej, w monoterapii lub w skojarzeniu z chemioterapią mielosupresyjną. Przetoczenie takich komórek po leczeniu mielosupresyjnym lub mieloablacyjnym powoduje przyspieszenie regeneracji hematopoezy. Bezpieczeństwo i skuteczność leczenia preparatem Neupogen są podobne u dorosłych i u dzieci poddanych terapii lekami cytoredukcyjnymi. U chorych na ciężką wrodzoną, cykliczną lub idiopatyczną neutropenię przebiegającą z bezwzględną liczbą granulocytów obojętnochłonnych (ANC, absolute neutrophil count) =< 0.5 x 109/l, u których w wywiadzie stwierdza się ciężkie lub nawracające zakażenia, zarówno u dzieci jak i u dorosłych, w celu zwiększenia liczby granulocytów obojętnochłonnych w krwi obwodowej oraz w celu zmniejszenia częstości występowania i skrócenia czasu trwania zakażeń wskazane jest przedłużone stosowanie leku Neupogen.
ACENOCUMAROL WZF
Treatment: The first cycle of treatment, 7 days + 14 day interval between cycles: - on blood-thinning (oneven days 1 / 2 tablet, in the odd days 3 / 4 tablet);
Leczenie: pierwszy cykl leczenia, 7 dni + 14 dni przerwy, pomiędzy cyklami: - na rozrzedzenie krwi (w dni parzyste 1/2 tabletki, w dni nieparzyste 3/4 tabletki);
1 mg tabletki
4 mg tabletki
1 mg tabletki: jedna tabletka zawiera 1 mg cenokumarolu. 4 mg tabletki: jedna tabletka zawiera 4 mg cenokumarolu. Substancje pomocnicze, laktoza jednowodna, skrobia ziemniaczana, kopowidon, sodu laurylosiarczan, kwas stearynowy.
Acenokumarol jest doustnym lekiem przeciwzakrzepowym z grupy antagonistów witaminy K, pochodnych kumaryny. Acenokumarol zaburza aktywność czynników krzepnięcia zespołu protrombiny (czynników II, VII, IX i X). W wyniku tego krew krzepnie znacznie trudniej, co znacznie zmniejsza ryzyko powstania zakrzepów lub zatorów wewnątrz naczyń.
Wskazania:
Lek stosuje się w profilaktyce powikłań zatorowo-zakrzepowych i ich leczeniu.
2.Zanim zastosuje się lek Acenocumarol WZF
Nie należy stosować leku Acenocumarol WZF w przypadku: ciąży; nadwrażliwości na acenokumarol, związki o podobnej budowie lub na którąkolwiek z substancji pomocniczych leku; osób, z którymi ograniczona jest możliwość kontaktu (np. pozbawieni opieki i nadzoru pacjenci w podeszłym wieku, pacjenci z chorobą alkoholową, osoby z zaburzeniami psychicznymi); chorób krwi przebiegających z nasilonymi krwawieniami lub chorób z tendencją do krwawień; gdy istnieje ryzyko wystąpienia krwotoku: choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy, ostre zapalenie osierdzia, płyn w jamie osierdziowej, zapalenie wsierdzia, ciężkie nadciśnienie tętnicze, uszkodzenie wątroby i nerek znacznego stopnia, krwawienia śródczaszkowe, nasilona fibrynoliza, np. po zabiegach chirurgicznych w obrębie płuc, ośrodkowego układu nerwowego, gruczołu krokowego, pęcherza moczowego, uprzednio występujące krwawienia po różnego rodzaju zabiegach chirurgicznych.
Zachować szczególną ostrożność stosując lek Acenocumarol WZF. Szczególną ostrożność powinni zachować pacjenci z nadczynnością tarczycy, zakażeniami i stanami zapalnymi, z ciężką niewydolnością serca, nowotworami, zaburzeniami czynności wątroby lub nerek.
Podczas stosowania leku Acenocumarol WZF: istnieje ryzyko wystąpienia krwawień; należy pamiętać o regularnym przyjmowaniu leku codziennie o tej samej porze; nie wolno przerywać leczenia bez porozumienia z lekarzem; nie wolno przyjmować innych leków bez porozumienia z lekarzem; w czasie wizyt u lekarzy (niezależnie od specjalności), należy informować o przyjmowaniu leku, a także o przewidywanym w najbliższym czasie zabiegu, w trakcie którego może zaistnieć ryzyko krwawienia, np. mały zabieg chirurgiczny, usunięcie zęba; w miejscu wykonywania wstrzyknięć domięśniowych mogą wystąpić krwiaki.
Należy skonsultować się z lekarzem, nawet jeśli powyższe ostrzeżenia dotyczą sytuacji występujących w przeszłości.
Stosowanie leku Acenocumarol WZF z jedzeniem i piciem. Należy poinformować lekarza o każdej zmianie trybu życia, diety, spożywaniu alkoholu, ponieważ może to wymagać modyfikacji dawkowania leku.
Podczas stosowania acenokumarolu nie należy pić soku żurawinowego, ponieważ nasila on działanie przeciwzakrzepowe leku i może wywołać ciężkie krwawienia.
Zachowanie szczególnej ostrożności u niektórych szczególnych grup stosujących lek
Stosowanie leku Acenocumarol WZF u dzieci. Nie zaleca się stosowania leku.
Stosowanie leku Acenocumarol WZF u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i (lub) wątroby.
Lek należy stosować z zachowaniem ostrożności u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby (szczególnie wytwarzania czynników krzepnięcia) oraz z chorobami nerek.
Stosowanie leku Acenocumarol WZF u pacjentów w podeszłym wieku. U pacjentów w podeszłym wieku, szczególnie z zaawansowaną miażdżycą, dawki leku powinny być zmniejszone, a badania krzepnięcia krwi wykonywane zgodnie z zaleceniami lekarza.
Ciąża. Przed zastosowaniem leku należy poradzić się lekarza. Stosowanie acenokumarolu u kobiet ciężarnych oraz planujących ciążę jest przeciwwskazane. Kobiety, które potencjalnie mogą zajść w ciążę, powinny podczas przyjmowania leku stosować skuteczne metody antykoncepcji.
Karmienie piersią.Przed zastosowaniem leku należy poradzić się lekarza. Acenokumarol przenika do mleka kobiecego w ilościach tak małych, że nie wywiera to wpływu na dziecko karmione piersią. Mimo to, zaleca się zachowanie ostrożności. W przypadku stosowania acenokumarolu przez kobietę karmiącą piersią lekarz powinien zalecić podawanie niemowlęciu witaminy K1.
Prowadzenie pojazdów i obsługa maszyn
Brak danych dotyczących wpływu leku na prowadzenie pojazdów i obsługę maszyn. Osoby stale przyjmujące acenokumarol powinny nosić przy sobie informację o przyjmowaniu tego leku.
Ważne informacje o niektórych składnikach leku Acenocumarol WZF
Lek zawiera laktozę; jeśli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.
Stosowanie innych leków
Należy poinformować lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, nawet tych, które wydawane są bez recepty. Podczas przyjmowania acenokumarolu, pacjent nie powinien stosować bez porozumienia z lekarzem żadnych innych leków. Dotyczy to również leków sprzedawanych bez recepty, ponieważ mogą być przyczyną nadmiernego krwawienia lub przeciwnie - mogą zmniejszyć skuteczność leku.
Działanie leku Acenocumarol WZF nasilają:
allopurinol, steroidy anaboliczne, androgeny, leki przeciwarytmiczne (np. amiodaron), antybiotyki (np. erytromycyna, klarytromycyna, tetracyklina, chloramfenikol, neomycyna, amoksycylina, cyprofloksacyna, norfloksacyna, ofloksacyna), fibraty, leki stosowane w chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy (np. cymetydyna), pochodne imidazolu (metronidazol, mikonazol), sulfonamidy, doustne leki przeciwcukrzycowe (np. glibenklamid), hormony tarczycy, sulfinpyrazon, statyny (np. symwastatyna), tamoksyfen, disulfiram, glukagon, fluoksetyna, paroksetyna, 5-fluorouracyl i jego pochodne, kwas klofibrowy i jego pochodne, kwas etakrynowy.
Leki mogące nasilić działanie przeciwzakrzepowe leku Acenocumarol WZF, zwiększające ryzyko krwotoku:
heparyna (w tym heparyna drobnocząsteczkowa), dipirydamol, klopidogrel, kwas salicylowy i jego pochodne, diflunisal, fenylbutazon lub inne pochodne pirazolonu. Podczas jednoczesnego podawania salicylanów lub niesteroidowych leków przeciwzapalnych i acenokumarolu, należy częściej przeprowadzać badania z zakresu krzepnięcia krwi.
Działanie przeciwzakrzepowe leku Acenocumarol WZF osłabiają:
aminoglutetymid, azatiopryna, barbiturany, karbamazepina, cholestyramina, gryzeofulwina, doustne środki antykoncepcyjne, ryfampicyna, leki moczopędne o budowie tiazydowej.
Podczas stosowania acenokumarolu i leków z grupy pochodnych hydantoiny (np. fenytoiny), zwiększa się stężenie tych leków w surowicy.
W czasie stosowania acenokumarolu należy unikać spożywania alkoholu.
Lek nasila działanie leków przeciwcukrzycowych pochodnych sulfonylomocznika (np. glibenklamidu i glimepirydu) zmniejszające stężenie cukru we krwi.
Leki z grupy inhibitorów proteazy (np. indynawir, sakwinawir) mogą osłabiać lub nasilać działanie acenokumarolu.
3.Jak stosować lek Acenocumarol WZF
Lek Acenocumarol WZF należy stosować zgodnie z zaleceniami lekarza.
W przypadku wątpliwości należy ponownie skontaktować się z lekarzem. Przed rozpoczęciem przyjmowania leku, lekarz zaleci wykonanie badania krzepnięcia krwi, aby dostosować dawkę do stanu pacjenta. Jeżeli wykonanie tych badań jest niemożliwe, nie należy stosować leku. Tabletki należy popijać wodą, nie popijać sokami owocowymi.
Dorośli
Lek należy przyjmować w jednej dawce, o tej samej porze.
Jeśli czas tromboplastynowy (kaolinowo – kefalinowy) przed rozpoczęciem leczenia jest w granicach normy, zwykle stosowany jest następujący schemat dawkowania (należy ściśle przestrzegać zaleceń lekarza):
pierwszy dzień: 4 mg do 12 mg - 1 raz na dobę
drugi dzień: 4 mg do 8 mg - 1 raz na dobę
trzeci dzień i następne: zależnie od wyniku badań laboratoryjnych krzepnięcia krwi, zazwyczaj stosowane dawki podtrzymujące mieszczą się w zakresie 1 mg do 8 mg na dobę.
Badania laboratoryjne krwi podczas leczenia podtrzymującego Czas protrombinowy określa się rutynowo metodą Quicka raz na dobę aż do pełnej stabilizacji działania leku. Później przerwy między testami można przedłużać, tak jak zaleci lekarz. Wartości czasu protrombinowego Quicka należy określać zawsze o tej samej porze.
Dzieci
Nie zaleca się stosowania leku Acenocumarol WZF.
Pacjenci w podeszłym wieku
Zaleca się stosowanie mniejszych dawek niż dawki przeznaczone dla osób dorosłych.
W razie przedawkowania leku należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub zgłosić się do najbliższej przychodni lub szpitala. Lekarz natychmiast podejmie odpowiednie leczenie. Przedawkowanie leku może prowadzić do krwawień.W przypadku pominięcia dawki leku Acenocumarol WZF
W przypadku, gdy lek nie zostanie przyjęty o zwykłej porze, należy przyjąć pominiętą dawkę tak szybko, jak to jest możliwe. Jeżeli do przyjęcia następnej dawki pozostało niewiele czasu, nie należy przyjmować opuszczonej dawki, tylko następną o zwykłej porze. Nie wolno podwajać dawek.
4.Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, Acenocumarol WZF może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Działania niepożądane pogrupowane są według częstości występowania.
Bardzo częste (występują u więcej niż 1 na 10 pacjentów)
Częste (występują u więcej niż 1 na 100 pacjentów i u mniej niż 1 na 10 pacjentów).
Niezbyt częste (występują u mniej niż 1 na 100 pacjentów i u więcej niż 1 na 1000 pacjentów)
Rzadkie (występują u mniej niż 1 na 1000 pacjentów i u więcej niż 1 na 10 000 pacjentów)
Bardzo rzadkie (występują u mniej niż 1 na 10 000 pacjentów)
Należy natychmiast zgłosić się do lekarza prowadzącego w przypadku wystąpienia któregokolwiek z poniższych objawów krwawienia, które mogą wskazywać, że pacjent otrzymał więcej leku niż było mu potrzebne. Objawy te występują często.
Są to niewyjaśnione krwawienia z nosa lub krwawienie z dziąseł; niewyjaśnionego pochodzenia siniaki; obfite krwawienie lub sączenie po skaleczeniu lub z rany; obfite krwawienie miesiączkowe lub nieoczekiwane krwawienie z dróg moczopłciowych; krew w moczu; krwiste lub czarne, smoliste stolce; kaszel z odpluwaniem krwistej plwociny lub krwiste wymioty; nagły, ciężki lub nieprzerwany ból głowy, bóle stawów, zaburzenia widzenia.
Należy jak najszybciej zgłosić się do lekarza prowadzącego w przypadku wystąpienia któregokolwiek z poniższych objawów. Objawy te występują bardzo rzadko. Są to krwawienia do skóry, zazwyczaj zlokalizowane na policzkach, pośladkach, brzuchu, piersiach i czasami na palcach nóg; podbiegnięcia krwawe lub krwiaki podskórne (objaw wskazujący na możliwość istnienia zapalenia naczyń); zażółcone białkówki lub skóra (objawy możliwego uszkodzenia wątroby). Należy poinformować lekarza prowadzącego w przypadku wystąpienia któregokolwiek z niżej wymienionych objawów. Objawy te występują rzadko. Są to zaburzenia ze strony układu pokarmowego (utrata apetytu, nudności, wymioty), reakcje alergiczne (pokrzywka, zapalenie skóry), przemijające wypadanie włosów. Donoszono również o pojedynczych przypadkach krwotocznej martwicy skóry. U niektórych osób w czasie stosowania leku Acenocumarol WZF mogą wystąpić inne działania niepożądane. W przypadku wystąpienia działań niepożądanych, także niewymienionych w tej ulotce, należy poinformować o nich lekarza.
5.Przechowywanie leku Acenocumarol WZF
Przechowywać w temperaturze nie wyższej niż 25°C. Przechowywać w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci. Nie należy stosować leku Acenocumarol WZF po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu.
1 mg tabletki
4 mg tabletki
1 mg tabletki: jedna tabletka zawiera 1 mg cenokumarolu. 4 mg tabletki: jedna tabletka zawiera 4 mg cenokumarolu. Substancje pomocnicze, laktoza jednowodna, skrobia ziemniaczana, kopowidon, sodu laurylosiarczan, kwas stearynowy.
Acenokumarol jest doustnym lekiem przeciwzakrzepowym z grupy antagonistów witaminy K, pochodnych kumaryny. Acenokumarol zaburza aktywność czynników krzepnięcia zespołu protrombiny (czynników II, VII, IX i X). W wyniku tego krew krzepnie znacznie trudniej, co znacznie zmniejsza ryzyko powstania zakrzepów lub zatorów wewnątrz naczyń.
Wskazania:
Lek stosuje się w profilaktyce powikłań zatorowo-zakrzepowych i ich leczeniu.
2.Zanim zastosuje się lek Acenocumarol WZF
Nie należy stosować leku Acenocumarol WZF w przypadku: ciąży; nadwrażliwości na acenokumarol, związki o podobnej budowie lub na którąkolwiek z substancji pomocniczych leku; osób, z którymi ograniczona jest możliwość kontaktu (np. pozbawieni opieki i nadzoru pacjenci w podeszłym wieku, pacjenci z chorobą alkoholową, osoby z zaburzeniami psychicznymi); chorób krwi przebiegających z nasilonymi krwawieniami lub chorób z tendencją do krwawień; gdy istnieje ryzyko wystąpienia krwotoku: choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy, ostre zapalenie osierdzia, płyn w jamie osierdziowej, zapalenie wsierdzia, ciężkie nadciśnienie tętnicze, uszkodzenie wątroby i nerek znacznego stopnia, krwawienia śródczaszkowe, nasilona fibrynoliza, np. po zabiegach chirurgicznych w obrębie płuc, ośrodkowego układu nerwowego, gruczołu krokowego, pęcherza moczowego, uprzednio występujące krwawienia po różnego rodzaju zabiegach chirurgicznych.
Zachować szczególną ostrożność stosując lek Acenocumarol WZF. Szczególną ostrożność powinni zachować pacjenci z nadczynnością tarczycy, zakażeniami i stanami zapalnymi, z ciężką niewydolnością serca, nowotworami, zaburzeniami czynności wątroby lub nerek.
Podczas stosowania leku Acenocumarol WZF: istnieje ryzyko wystąpienia krwawień; należy pamiętać o regularnym przyjmowaniu leku codziennie o tej samej porze; nie wolno przerywać leczenia bez porozumienia z lekarzem; nie wolno przyjmować innych leków bez porozumienia z lekarzem; w czasie wizyt u lekarzy (niezależnie od specjalności), należy informować o przyjmowaniu leku, a także o przewidywanym w najbliższym czasie zabiegu, w trakcie którego może zaistnieć ryzyko krwawienia, np. mały zabieg chirurgiczny, usunięcie zęba; w miejscu wykonywania wstrzyknięć domięśniowych mogą wystąpić krwiaki.
Należy skonsultować się z lekarzem, nawet jeśli powyższe ostrzeżenia dotyczą sytuacji występujących w przeszłości.
Stosowanie leku Acenocumarol WZF z jedzeniem i piciem. Należy poinformować lekarza o każdej zmianie trybu życia, diety, spożywaniu alkoholu, ponieważ może to wymagać modyfikacji dawkowania leku.
Podczas stosowania acenokumarolu nie należy pić soku żurawinowego, ponieważ nasila on działanie przeciwzakrzepowe leku i może wywołać ciężkie krwawienia.
Zachowanie szczególnej ostrożności u niektórych szczególnych grup stosujących lek
Stosowanie leku Acenocumarol WZF u dzieci. Nie zaleca się stosowania leku.
Stosowanie leku Acenocumarol WZF u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i (lub) wątroby.
Lek należy stosować z zachowaniem ostrożności u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby (szczególnie wytwarzania czynników krzepnięcia) oraz z chorobami nerek.
Stosowanie leku Acenocumarol WZF u pacjentów w podeszłym wieku. U pacjentów w podeszłym wieku, szczególnie z zaawansowaną miażdżycą, dawki leku powinny być zmniejszone, a badania krzepnięcia krwi wykonywane zgodnie z zaleceniami lekarza.
Ciąża. Przed zastosowaniem leku należy poradzić się lekarza. Stosowanie acenokumarolu u kobiet ciężarnych oraz planujących ciążę jest przeciwwskazane. Kobiety, które potencjalnie mogą zajść w ciążę, powinny podczas przyjmowania leku stosować skuteczne metody antykoncepcji.
Karmienie piersią.Przed zastosowaniem leku należy poradzić się lekarza. Acenokumarol przenika do mleka kobiecego w ilościach tak małych, że nie wywiera to wpływu na dziecko karmione piersią. Mimo to, zaleca się zachowanie ostrożności. W przypadku stosowania acenokumarolu przez kobietę karmiącą piersią lekarz powinien zalecić podawanie niemowlęciu witaminy K1.
Prowadzenie pojazdów i obsługa maszyn
Brak danych dotyczących wpływu leku na prowadzenie pojazdów i obsługę maszyn. Osoby stale przyjmujące acenokumarol powinny nosić przy sobie informację o przyjmowaniu tego leku.
Ważne informacje o niektórych składnikach leku Acenocumarol WZF
Lek zawiera laktozę; jeśli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.
Stosowanie innych leków
Należy poinformować lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, nawet tych, które wydawane są bez recepty. Podczas przyjmowania acenokumarolu, pacjent nie powinien stosować bez porozumienia z lekarzem żadnych innych leków. Dotyczy to również leków sprzedawanych bez recepty, ponieważ mogą być przyczyną nadmiernego krwawienia lub przeciwnie - mogą zmniejszyć skuteczność leku.
Działanie leku Acenocumarol WZF nasilają:
allopurinol, steroidy anaboliczne, androgeny, leki przeciwarytmiczne (np. amiodaron), antybiotyki (np. erytromycyna, klarytromycyna, tetracyklina, chloramfenikol, neomycyna, amoksycylina, cyprofloksacyna, norfloksacyna, ofloksacyna), fibraty, leki stosowane w chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy (np. cymetydyna), pochodne imidazolu (metronidazol, mikonazol), sulfonamidy, doustne leki przeciwcukrzycowe (np. glibenklamid), hormony tarczycy, sulfinpyrazon, statyny (np. symwastatyna), tamoksyfen, disulfiram, glukagon, fluoksetyna, paroksetyna, 5-fluorouracyl i jego pochodne, kwas klofibrowy i jego pochodne, kwas etakrynowy.
Leki mogące nasilić działanie przeciwzakrzepowe leku Acenocumarol WZF, zwiększające ryzyko krwotoku:
heparyna (w tym heparyna drobnocząsteczkowa), dipirydamol, klopidogrel, kwas salicylowy i jego pochodne, diflunisal, fenylbutazon lub inne pochodne pirazolonu. Podczas jednoczesnego podawania salicylanów lub niesteroidowych leków przeciwzapalnych i acenokumarolu, należy częściej przeprowadzać badania z zakresu krzepnięcia krwi.
Działanie przeciwzakrzepowe leku Acenocumarol WZF osłabiają:
aminoglutetymid, azatiopryna, barbiturany, karbamazepina, cholestyramina, gryzeofulwina, doustne środki antykoncepcyjne, ryfampicyna, leki moczopędne o budowie tiazydowej.
Podczas stosowania acenokumarolu i leków z grupy pochodnych hydantoiny (np. fenytoiny), zwiększa się stężenie tych leków w surowicy.
W czasie stosowania acenokumarolu należy unikać spożywania alkoholu.
Lek nasila działanie leków przeciwcukrzycowych pochodnych sulfonylomocznika (np. glibenklamidu i glimepirydu) zmniejszające stężenie cukru we krwi.
Leki z grupy inhibitorów proteazy (np. indynawir, sakwinawir) mogą osłabiać lub nasilać działanie acenokumarolu.
3.Jak stosować lek Acenocumarol WZF
Lek Acenocumarol WZF należy stosować zgodnie z zaleceniami lekarza.
W przypadku wątpliwości należy ponownie skontaktować się z lekarzem. Przed rozpoczęciem przyjmowania leku, lekarz zaleci wykonanie badania krzepnięcia krwi, aby dostosować dawkę do stanu pacjenta. Jeżeli wykonanie tych badań jest niemożliwe, nie należy stosować leku. Tabletki należy popijać wodą, nie popijać sokami owocowymi.
Dorośli
Lek należy przyjmować w jednej dawce, o tej samej porze.
Jeśli czas tromboplastynowy (kaolinowo – kefalinowy) przed rozpoczęciem leczenia jest w granicach normy, zwykle stosowany jest następujący schemat dawkowania (należy ściśle przestrzegać zaleceń lekarza):
pierwszy dzień: 4 mg do 12 mg - 1 raz na dobę
drugi dzień: 4 mg do 8 mg - 1 raz na dobę
trzeci dzień i następne: zależnie od wyniku badań laboratoryjnych krzepnięcia krwi, zazwyczaj stosowane dawki podtrzymujące mieszczą się w zakresie 1 mg do 8 mg na dobę.
Badania laboratoryjne krwi podczas leczenia podtrzymującego Czas protrombinowy określa się rutynowo metodą Quicka raz na dobę aż do pełnej stabilizacji działania leku. Później przerwy między testami można przedłużać, tak jak zaleci lekarz. Wartości czasu protrombinowego Quicka należy określać zawsze o tej samej porze.
Dzieci
Nie zaleca się stosowania leku Acenocumarol WZF.
Pacjenci w podeszłym wieku
Zaleca się stosowanie mniejszych dawek niż dawki przeznaczone dla osób dorosłych.
W razie przedawkowania leku należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub zgłosić się do najbliższej przychodni lub szpitala. Lekarz natychmiast podejmie odpowiednie leczenie. Przedawkowanie leku może prowadzić do krwawień.W przypadku pominięcia dawki leku Acenocumarol WZF
W przypadku, gdy lek nie zostanie przyjęty o zwykłej porze, należy przyjąć pominiętą dawkę tak szybko, jak to jest możliwe. Jeżeli do przyjęcia następnej dawki pozostało niewiele czasu, nie należy przyjmować opuszczonej dawki, tylko następną o zwykłej porze. Nie wolno podwajać dawek.
4.Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, Acenocumarol WZF może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Działania niepożądane pogrupowane są według częstości występowania.
Bardzo częste (występują u więcej niż 1 na 10 pacjentów)
Częste (występują u więcej niż 1 na 100 pacjentów i u mniej niż 1 na 10 pacjentów).
Niezbyt częste (występują u mniej niż 1 na 100 pacjentów i u więcej niż 1 na 1000 pacjentów)
Rzadkie (występują u mniej niż 1 na 1000 pacjentów i u więcej niż 1 na 10 000 pacjentów)
Bardzo rzadkie (występują u mniej niż 1 na 10 000 pacjentów)
Należy natychmiast zgłosić się do lekarza prowadzącego w przypadku wystąpienia któregokolwiek z poniższych objawów krwawienia, które mogą wskazywać, że pacjent otrzymał więcej leku niż było mu potrzebne. Objawy te występują często.
Są to niewyjaśnione krwawienia z nosa lub krwawienie z dziąseł; niewyjaśnionego pochodzenia siniaki; obfite krwawienie lub sączenie po skaleczeniu lub z rany; obfite krwawienie miesiączkowe lub nieoczekiwane krwawienie z dróg moczopłciowych; krew w moczu; krwiste lub czarne, smoliste stolce; kaszel z odpluwaniem krwistej plwociny lub krwiste wymioty; nagły, ciężki lub nieprzerwany ból głowy, bóle stawów, zaburzenia widzenia.
Należy jak najszybciej zgłosić się do lekarza prowadzącego w przypadku wystąpienia któregokolwiek z poniższych objawów. Objawy te występują bardzo rzadko. Są to krwawienia do skóry, zazwyczaj zlokalizowane na policzkach, pośladkach, brzuchu, piersiach i czasami na palcach nóg; podbiegnięcia krwawe lub krwiaki podskórne (objaw wskazujący na możliwość istnienia zapalenia naczyń); zażółcone białkówki lub skóra (objawy możliwego uszkodzenia wątroby). Należy poinformować lekarza prowadzącego w przypadku wystąpienia któregokolwiek z niżej wymienionych objawów. Objawy te występują rzadko. Są to zaburzenia ze strony układu pokarmowego (utrata apetytu, nudności, wymioty), reakcje alergiczne (pokrzywka, zapalenie skóry), przemijające wypadanie włosów. Donoszono również o pojedynczych przypadkach krwotocznej martwicy skóry. U niektórych osób w czasie stosowania leku Acenocumarol WZF mogą wystąpić inne działania niepożądane. W przypadku wystąpienia działań niepożądanych, także niewymienionych w tej ulotce, należy poinformować o nich lekarza.
5.Przechowywanie leku Acenocumarol WZF
Przechowywać w temperaturze nie wyższej niż 25°C. Przechowywać w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci. Nie należy stosować leku Acenocumarol WZF po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu.
GASEC 20
Treatment: The first cycle of treatment, 7 days + 14 day interval between cycles: - Gasec, protectively onthe stomach (1 capsule), during chemotherapy Leukeran.
Leczenie: pierwszy cykl leczenia, 7 dni + 14 dni przerwy, pomiędzy cyklami: - Gasec, osłonowo na żołądek (1 kapsułka), podczas chemioterapii Leukeranem.
Wskazania: Lek stosowany jest w leczeniu choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy, zapalenia przełyku wywołanego zarzucaniem treści żołądkowej do przełyku (refluksem żołądkowo-przełykowym), w zespole Zollinger-Ellisona (rzadki zespół chorobowy charakteryzujący się nadmiernym wydzielaniem soku żołądkowego) oraz w leczeniu i zapobieganiu owrzodzeniom żołądka i dwunastnicy w trakcie leczenia NLPZ (niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi) w pacjentów z grupy ryyzka.
Dawkowanie: Doustnie. Lek należy przyjmować przed posiłkiem. Kapsułki należy połykać w całości. Nie należy ich żuć ani rozgniatać. Pacjenci mający trudności z przełykaniem mogą otworzyć kapsułkę i jej zawartość zażyć w postaci niezmienionej lub natychmiast po wymieszaniu z wodą. Dawkowanie i częstotliwość przyjmowania leku ustala lekarz. Przed rozpoczęciem leczenia należy wykluczyć nowotoworowy charakter wrzodu żołądka lub choroby przełyku (leczenie może złagodzić objawy i opóźnić właściwą diagnozę). Aby leczenie było skuteczne i jak najbardziej bezpieczne należy przestrzegać zaleceń lekarza prowadzącego. Zapoznaj się z właściwościami leku opisanymi w ulotce przed jego zastosowaniem. Przed zastosowaniem leku należy sprawdzić datę ważności podaną na opakowaniu (etykiecie). Nie należy stosować leku po terminie ważności. Przechowuj lek w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci, zgodnie z wymogami producenta. Ponieważ preparat jest wrażliwy na wilgoć, butelka (z pochłaniaczem wilgoci w nakrętce) powinna być zawsze szczelnie zamknięta. Lek ten został przepisany przez lekarza prowadzącego celem leczenia konkretnego schorzenia. Nie należy go odstępować innym osobom ani używać w innych okolicznościach bez konsultacji z lekarzem.
Możliwe skutki uboczne: Często podczas leczenia omeprazolem może wystąpić biegunka, zaparcia, bóle brzucha, nudności i wzdęcia. Często mogą wystąpić bóle głowy (rzadko - zawroty głowy, zaburzenia równowagi i snu). Gasec Gastrocaps zwykle nie wpływa na zdolność obsługiwania maszyn i prowadzenia samochodów. Należy jednak zachować ostrożność ze względu na możliwość wystąpienia takich objawów niepożądanych jak zawroty głowy lub nieostre widzenie. W przypadku wystąpienia innych, niewymienionych objawów niepożądanych, należy również poinformować o nich lekarza.
Poinformuj lekarza: Gdy masz nadwrażliwość na którykolwiek ze składników preparatu. Gdy przyjmujesz leki zawierające ketokonazol (Ketokonazol), itrakonazol (Orungal), diazepam (Relanium, Neorelium), fenytoinę (Phenytoinum), warfarynę (Warfin). Należy poinformować lekarza o pozostałych, przyjmowanych preparatach, nawet o tych dostępnych bez recepty. Jeśli jesteś lub przypuszczasz, że jesteś w ciąży, a także gdy karmisz piersią. Gasec Gastrocaps może być podawany kobietom w ciąży i karmiącym jedynie w wyjątkowych przypadkach, kiedy korzyść dla matki zdecydowanie przewyższa ryzyko wpływu na płód lub niemowlę karmione piersią.
Dawkowanie: Doustnie. Dawkę i częstotliwość przyjmowania leku ustala lekarz. Przy długotrwałym stosowaniu dawka powinna być obniżona do najniższej możliwej, a preparat powinien być podawany rzadziej (np. co drugi dzień). Leku nie należy stosować co najmniej 8 tygodni przed i 2 tygodnie po szczepieniach ochronnych.
Możliwe skutki uboczne: Mogą wystąpić objawy zespołu Cushinga: purpurowe rozstępy i zmiany skórne, skaza naczyniowa, trądzik, nadmierne owłosienie, zmiana sylwetki ciała, zaniki mięśni, nadciśnienie tętnicze, obrzęki, niedobór potasu we krwi, zaburzenia tolerancji glukozy i tak zwana cukrzycy posteroidowa, osteoporoza, zaburzenia miesiączkowania, zaburzenia immunologiczne: spadek odporności organizmu, podatność na zakażenia, grzybice, zaburzenia gojenia ran; zaćma, jaskra, owrzodzenia przewodu pokarmowego. Poza tym zaburzenia czucia, snu, równowagi, zaburzenia psychiczne. Zahamowanie wzrostu u dzieci.
Leczenie: pierwszy cykl leczenia, 7 dni + 14 dni przerwy, pomiędzy cyklami: - Gasec, osłonowo na żołądek (1 kapsułka), podczas chemioterapii Leukeranem.
Wskazania: Lek stosowany jest w leczeniu choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy, zapalenia przełyku wywołanego zarzucaniem treści żołądkowej do przełyku (refluksem żołądkowo-przełykowym), w zespole Zollinger-Ellisona (rzadki zespół chorobowy charakteryzujący się nadmiernym wydzielaniem soku żołądkowego) oraz w leczeniu i zapobieganiu owrzodzeniom żołądka i dwunastnicy w trakcie leczenia NLPZ (niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi) w pacjentów z grupy ryyzka.
Dawkowanie: Doustnie. Lek należy przyjmować przed posiłkiem. Kapsułki należy połykać w całości. Nie należy ich żuć ani rozgniatać. Pacjenci mający trudności z przełykaniem mogą otworzyć kapsułkę i jej zawartość zażyć w postaci niezmienionej lub natychmiast po wymieszaniu z wodą. Dawkowanie i częstotliwość przyjmowania leku ustala lekarz. Przed rozpoczęciem leczenia należy wykluczyć nowotoworowy charakter wrzodu żołądka lub choroby przełyku (leczenie może złagodzić objawy i opóźnić właściwą diagnozę). Aby leczenie było skuteczne i jak najbardziej bezpieczne należy przestrzegać zaleceń lekarza prowadzącego. Zapoznaj się z właściwościami leku opisanymi w ulotce przed jego zastosowaniem. Przed zastosowaniem leku należy sprawdzić datę ważności podaną na opakowaniu (etykiecie). Nie należy stosować leku po terminie ważności. Przechowuj lek w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci, zgodnie z wymogami producenta. Ponieważ preparat jest wrażliwy na wilgoć, butelka (z pochłaniaczem wilgoci w nakrętce) powinna być zawsze szczelnie zamknięta. Lek ten został przepisany przez lekarza prowadzącego celem leczenia konkretnego schorzenia. Nie należy go odstępować innym osobom ani używać w innych okolicznościach bez konsultacji z lekarzem.
Możliwe skutki uboczne: Często podczas leczenia omeprazolem może wystąpić biegunka, zaparcia, bóle brzucha, nudności i wzdęcia. Często mogą wystąpić bóle głowy (rzadko - zawroty głowy, zaburzenia równowagi i snu). Gasec Gastrocaps zwykle nie wpływa na zdolność obsługiwania maszyn i prowadzenia samochodów. Należy jednak zachować ostrożność ze względu na możliwość wystąpienia takich objawów niepożądanych jak zawroty głowy lub nieostre widzenie. W przypadku wystąpienia innych, niewymienionych objawów niepożądanych, należy również poinformować o nich lekarza.
Poinformuj lekarza: Gdy masz nadwrażliwość na którykolwiek ze składników preparatu. Gdy przyjmujesz leki zawierające ketokonazol (Ketokonazol), itrakonazol (Orungal), diazepam (Relanium, Neorelium), fenytoinę (Phenytoinum), warfarynę (Warfin). Należy poinformować lekarza o pozostałych, przyjmowanych preparatach, nawet o tych dostępnych bez recepty. Jeśli jesteś lub przypuszczasz, że jesteś w ciąży, a także gdy karmisz piersią. Gasec Gastrocaps może być podawany kobietom w ciąży i karmiącym jedynie w wyjątkowych przypadkach, kiedy korzyść dla matki zdecydowanie przewyższa ryzyko wpływu na płód lub niemowlę karmione piersią.
Metypred
Wskazania: Leczenie chorób reumatycznych, chorób alergicznych o ciężkim przebiegu (astma oskrzelowa, zapalenie skóry), chorób hematologicznych (m.in. małopłytkowość, niedokrwistość, białaczki limfatycznej), zespołu nerczycowego, ciężkiej postaci zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, zapalenia wątroby, wrzodziejacego zapalenia jelita grubego, chorób dermatologicznych (m.in. rumień wielopostaciowy, złuszczające zapalenie skóry, ciężkie łojotokowe zapalenie skóry, ciężka łuszczyca). Stosowany również po transplantacji narządów, w profilaktyce i leczeniu wymiotów spowodowanych chemioterapią, obrzękiem mózgu, w endokrynologii.Dawkowanie: Doustnie. Dawkę i częstotliwość przyjmowania leku ustala lekarz. Przy długotrwałym stosowaniu dawka powinna być obniżona do najniższej możliwej, a preparat powinien być podawany rzadziej (np. co drugi dzień). Leku nie należy stosować co najmniej 8 tygodni przed i 2 tygodnie po szczepieniach ochronnych.
Możliwe skutki uboczne: Mogą wystąpić objawy zespołu Cushinga: purpurowe rozstępy i zmiany skórne, skaza naczyniowa, trądzik, nadmierne owłosienie, zmiana sylwetki ciała, zaniki mięśni, nadciśnienie tętnicze, obrzęki, niedobór potasu we krwi, zaburzenia tolerancji glukozy i tak zwana cukrzycy posteroidowa, osteoporoza, zaburzenia miesiączkowania, zaburzenia immunologiczne: spadek odporności organizmu, podatność na zakażenia, grzybice, zaburzenia gojenia ran; zaćma, jaskra, owrzodzenia przewodu pokarmowego. Poza tym zaburzenia czucia, snu, równowagi, zaburzenia psychiczne. Zahamowanie wzrostu u dzieci.
